15 julio- 15 octubre 2020 - Octobre Oktober Oktober - Instituto Cervantes de Bruselas
←
→
Transcripción del contenido de la página
Si su navegador no muestra la página correctamente, lea el contenido de la página a continuación
15 julio— Juillet Octobre
Juli Oktober
15 octubre 2020 Juli Oktober
Luis García Montero Todos hemos usado en más de una ocasión el adjetivo “humano”. Y cuan-
DIRECTOR DEL INSTITUTO CERVANTES do lo usamos, sabemos muy bien lo que queremos decir, las característi-
cas que implica. Y las más fuertes tienen que ver con la solidaridad, con la
empatía, con la sabiduría colectiva de entender que cuando colaboramos,
sin renunciar a nuestras individualidades, mejoramos el destino de to-
dos y con ello el nuestro propio. Si nuestra especie ha prosperado como lo
ha hecho es por su capacidad de adaptarse a las circunstancias actuando
de forma solidaria. Llegando siempre más lejos y, lo más importante, sin
dejar atrás a ninguno de los nuestros. Somos la especie de lo común, de
lo público.
Carmen Dalmau ha reunido para esta exposición a siete artistas (César
Fernández Arias, Pierre Gonnord, Fanette Escallier, Leticia Zarza, Greta
Chicheri y el colectivo Un Mundo Feliz) para celebrar esa mirada sobre
lo solidario, esa defensa de lo público. El arte no necesita que su com-
promiso sea obvio; sabe que a menudo el camino más fiable para llegar
al corazón de una idea definitiva sobre el mundo son los meandros de la
imaginación que nos hacen vernos desde perspectivas diversas. Sin em-
bargo, si quiere, puede ser también directo: y en ello hay una sorpresa que
golpea nuestra conciencia para despertarla ante realidades que muchas
veces estaban ante nosotros invisibles de tan transparentes.
Defender lo público es defender lo mejor de cuanto somos. Otra cosa no
ha hecho, desde siempre, el arte; defender lo más cabal de lo humano y
aspirar a ir más allá. He aquí un capítulo más de esa historia que lleva de
quienes somos a quienes queremos ser.
Ana Vázquez Barrado Carlos García-Alix, impulsó esta iniciativa junto a un grupo de artistas
DIRECTORA INSTITUTO CERVANTES DE BRUSELAS unidos por vivir el arte como compromiso social. Decidieron convocar a
los artistas plásticos y visuales para unirse en el empeño de hacer visible
y rendir reconocimiento al trabajo que se realiza desde las institucio-
Exposición en dos tempos... y alguno más nes públicas. En ese primer tempo o fase inicial acudieron a la llamada
numerosos artistas que pusieron al servicio todo su imaginario para
La obra de arte es considerada como un producto de su contexto, un re- hacer visibles los idearios que defienden cada uno, libremente y de for-
flejo de lo social que la habita. De maneras diferentes los artistas se com- ma independiente, como miembros de una sociedad democrática. Así,
prometen con el arte y con la vida. Algunos optan por abstraerse en su a partir del 27 de abril comenzamos a difundir esa primera producción
propio mundo de reflexión plástica y otros por utilizar la potencia visual de imágenes que contó con piezas de Mariana Laín, Carlos García-Alix,
del arte como reivindicación social. Hay muchas maneras de entender el Javier Pagola, Carlos Baonza, Teresa Tomás, Enrique Flores y Laura Ál-
arte y de interpretarlo. Pero es indudable que el artista nunca está aislado varez Keller y de la que damos cuenta en la segunda parte de esta publi-
a la hora de concebir o ejecutar sus propuestas estéticas; lo que lo convier- cación.
ten de hecho, en un artista comprometido per sé, además de instituirse
como un elemento primordial en la construcción de nuevas metáforas, En un segundo tempo o fase de desarrollo, propusimos diseñar una mues-
de nuevas visiones del mundo. tra que destacase la rica y ecléctica heterodoxia que se ha ido generando
y en la que han tenido cabida todos los lenguajes y técnicas expresivas de
Cuando el ser humano enfrenta la adversidad y cuenta con un catalizador las artes plásticas y visuales. Este es el catálogo de dicha exposición que
como es el arte, este suele reflejar el resurgir de ese espíritu social y de ha sido comisariada por Carmen Dalmau y cuyo diseño debemos a Gaspar
pertenencia a una comunidad que hace de nosotros seres más empáticos García. La comisaria ha seleccionado y dispuesto cuidadosamente varios
y solidarios. Los artistas conforman tejidos invisibles pero fundamenta- trabajos de Óscar Mariné, César Fernández Arias, Pierre Gonnord, Fane-
les que se activan especialmente en momentos críticos como el que he- tte Escallier, Leticia Zarza, Greta Chicheri y el colectivo Un mundo feliz,
mos vivido y consigue mover las fibras sensibles de la sociedad dando que dirigen Sonia Díaz y Gabriel Martínez. Publicamos este catálogo de
forma a las emociones y a la belleza. Y en esa línea se sitúa el compromiso la exposición comisariada por Dalmau con la finalidad de dejar memoria
del artista multidisciplinar Carlos García-Alix, promotor de la iniciativa de lo vivido y también de contribuir a una reflexión más amplia sobre la
#salvalopublico que comenzó con el ánimo de apoyar y reconocer la en- relación de la cultura, la creación artística y lo público.
trega de los sanitarios que se enfrentaban al Covid-19 desde los hospita-
les públicos. Un proyecto que pretende sensibilizar a la opinión pública, Han sido muchos los artistas que han seguido secundando la iniciativa
a través del impacto de creaciones artísticas en torno al bien social que como los premios nacionales Alberto García-Alix, Óscar Mariné y Chema
supone contar con una sanidad pública. Madoz, el propio Carlos García-Alix, Elena Goñi, Sean Mackaoui, Teresa
Moro, Vari Caramés y Álvaro Laíz, entre otros muchos. A día de hoy, el
Salva lo público Lo público salva es un proyecto en crecimiento. También colectivo supera los 160 y sigue aumentando día a día.
lo ha sido la colaboración del Instituto Cervantes en Bruselas con él. Si
ésta mereciera un título, quizá Una exposición en dos tempos podría serlo El artista crea para sí o para los demás, generando una conversación que
acertadamente. Y digo solo, quizá. Haber acogido este proyecto y haberlo en el momento de ser percibida cobra vida. Pero cuando se compromete
visto desarrollarse excede, en todo caso, la simple denominación. Porque a una causa, mueve lo más profundo de la sociedad, nos abre la visión y
la desborda en emoción, que es la de haber podido acompañar y alentar en nos recuerda cuánto debemos al Otro. Quizá ahí es donde una centella de
la medida de nuestras fuerzas, un proyecto que seguirá creciendo, como esperanza se inicia desde nuestro interior para generar acciones que nos
lo hará la emoción de la que se nutre. unen, nos elevan y nos hacen probablemente más humanos.
Carmen Dalmau Los siete artistas seleccionados en esta ocasión componen una de las mu-
COMISARIA chas posibles orquestas de cámara, que forman parte de un gran conjunto
sinfónico. Oscar Mariné aporta desde el diseño unos carteles en los que
la tipografía genera la eficacia del mensaje. Un mundo feliz es un colectivo
que trabaja desde el ruido y el reciclado de imágenes con un intenciona-
do activismo visual y César Fernández Arias se impone con sus figuras
esquemáticas de humor ácido y cercano. Pierre Gonnord con sus retratos
dota de una intensidad la mirada que se clava en el alma. Fanette Esca-
llier abre el escenario de la pandemia a otros ríos. Leticia Zarza construye
la orquesta con una técnica de dibujo depurada y Greta Chicheri reverbe-
ra con una línea de contornos más gruesos. Se cruzan miradas y latidos.
El mar es una superficie homogénea visto desde el aire, pero en la orilla
cada ola es única en su rumor y en las formas que dibuja con la espuma,
su pálpito en el aire. La mirada intensa, la energía concentrada de quienes
se ocupan de traducir las ideas en imágenes, han ido tejiendo un tapiz
La iniciativa cívica SalvaLoPúblico nace desde la urgencia y la generosi- con fotografías, carteles, óleos, esculturas, dibujos, grabados, reales, oní-
dad de un grupo de artistas visuales que con lo que su imaginación les ricos, abstractos, trazados con gruesas pinceladas o finas líneas de con-
dibuja decidieron apoyar los valores públicos que nos construyen como torno.
sociedad solidaria.
En La utilidad de lo inútil, Nuccio Ordine nos recuerda la idea de Federico
Comenzaron con lo que era más inmediato, evidenciar durante los pri- García Lorca de que sin poesía “es imprudente vivir”. Creemos firmemen-
meros momentos de la pandemia, la necesidad de una Sanidad Pública te que como la poesía, el arte es el aliento que se revela como necesario
fuerte para parar los duros efectos provocados por la emergencia sanita- para vivir, para construir, para pensar.
ria y apoyar la labor de los trabajadores y trabajadoras que forman parte
de ella. Poco a poco el foco de interés se ha ido extendiendo hacia el con- Obras creadas para emocionar, denunciar, arrimar el hombro, conmover
junto de los servicios públicos. o testificar, necesarias tan sólo, como las olas.
El arte visual de SalvaLoPúblico aumenta todos los días con nuevas obras
que se van extendiendo como mil mesetas, como una pradera infinita,
fértil en imágenes que se encadenan bajo la cadencia de voces propias, Como el mar, la mar, el mar
libres e iguales. Y sobre todo, fraternales, que entienden lo público como Siempre cambiante, siempre igual,
un espacio que se va construyendo con el reconocimiento de identidades Pasar liso y llano, pasar sin pesar.
compartidas. Como rompen las olas matinales, radiantes,
Retumbando remotas en un mundo vacío,
Por ello en esta exposición virtual hemos buscado destacar la rica y ecléc- Ni dichosas ni tristes, necesarias tan sólo,
tica heterodoxia que se ha ido generando y en la que tienen cabida todos Cumplirse y pasar.
los lenguajes y todas las técnicas expresivas dentro de las artes plásticas
y visuales. Un coro fecundo rico en timbres, vibraciones y matices. Lo demás es silencio. Gabriel Celaya
2
15 julio— Juillet
Juli
Octobre
Oktober
15 octubre Juli Oktober
2020
Exposición Exposition virtuelle
Virtuele tentoonstelling
Virtual Virtuelle Ausstellung
Oscar Mariné
Greta Chicheri
Greta Chicheri
Greta Chicheri
Leticia Zarza
Leticia Zarza
Un Mundo Feliz
Oscar Mariné
Pierre Gonnord
Pierre Gonnord
Fanette Escallier
César Fernández Arias
César Fernández Arias
Oscar Mariné
Greta Chicheri César Fernández Arias
(LA CORUÑA, 1982) (VENEZUELA, 1952)
Reside en Fuerteventura desde 2005, tras terminar Polifacético artista de la ironía inteligente, capta
sus estudios de Bellas Artes en Madrid. Sus paisa- en sus líneas geométricas sucesos y paisajes co-
jes desde la isla del viento tienen una contención tidianos de la existencia social y tipos populares.
metafísica. Una de las constantes de su obra es la Siente predilección por la obra que emerge de pro-
preocupación por la forma de habitar el paisaje y cesos de manufactura y de la experimentación con
las relaciones que establecemos las personas con los materiales.
la naturaleza.
Su obra se caracteriza por figuras emblemáticas,
Uno de los últimos caminos recorridos por Greta mezcla de acidez y ternura, de candor y agresivi-
ha sido el proyecto Poesía Muda. En su trabajo Re- dad, mediante simplificaciones lineales y cromá-
set, animales y retratos conviven con selvas y de- ticas, nos muestra su visión del mundo moderno.
sastres. Una de sus primeras exposiciones en el
año 2004 fue en el espacio germinal madrileño Li- Dedica parte de su actividad a la pedagogía, im-
quidación Total. Desde el 2011 realiza exposiciones partiendo talleres sobre el desarrollo de procesos
con regularidad especialmente en Canarias y en creativos para niños y jóvenes y adultos (Taller de
Madrid en la galería Utopia Parkway remontando Pintura y Construcciones CBA, Taller Constructivis-
las olas, curvándose con las palmeras o utilizando ta 4x4 en La Casa Encendida, Taller Rompecabezas,
tablones que arroja la mar. Creatividad e Innovación para empresas… y ahora en
Laboratorio de Creación Hombre Rayo).
Atraído por la actividad en la calle, fuera de los cir-
cuitos convencionales, como francotirador gráfi-
co y muralista pre-grafiti, también participa con
el grupo El Cartel. Colabora habitualmente desde
hace años con sus viñetas en el diario El País.
www.cesarfernandezarias.com
www.gretachicheri.com www.hombrerayo.comPierre Gonnord Oscar Mariné Un Mundo Feliz
(CHOLET, 1963) (MADRID, 1951) (COLECTIVO DESDE 1999)
Fotógrafo francés que vive y trabaja en Madrid des- Diseñador, ilustrador, experto tipógrafo y artista, Un Mundo Feliz es un proyecto dirigido por Sonia
de 1988. Estudió Economía en París, pero la cáma- le fue otorgado en 2010 el Premio Nacional de Dise- Díaz y Gabriel Martínez a.k.a. Sonia & Gabriel Fre-
ra se convirtió en un salvoconducto para transitar ño. Es un creador total, que aborda sus creaciones eman. Su objetivo es crear y catalogar elementos
por el mundo y la fotografía en una forma de vida. de obras pictóricas expresionistas con la misma de diseño reutilizables para formular un vocabula-
intensidad y fuerza que sus creaciones para mar- rio común para el activismo visual.
Desarrolla su obra en el entorno de personas con cas comerciales, festivales de cine, proyectos edi-
—Josh MacPhee / Justseeds / Interference Archive
fuerte identidad colectiva y presencia individual. toriales o escenografías expositivas. Sus proyectos
La visibilidad y la memoria de los rostros es una unen arte, gráfica y comunicación. Un Mundo Feliz son los representantes de un nue-
constante en su trabajo.
vo activismo, estrechamente emparentado con la
Su inquietud artística y profesional ha logrado
acción cultural directa y la metodología del «hazlo
Ha sido galardonado con premios como el de Cul- crear una imagen propia reconocible, respetando
tú mismo». Conscientes del poder de los signos y
tura de la Comunidad de Madrid o el Internacional el espíritu de cada proyecto, ya sean logotipos co-
empujados, por la necesidad de reaccionar ante lo
de Fotografía Ciudad de Alcobendas. merciales, proyectos editoriales como C Photo In-
que Susan Sontag denomina el dolor de los demás,
ternational Magazine publicada por Ivory Press, o
Su obra forma parte de colecciones públicas desta- con su trabajo demuestran su esfuerzo por enten-
su colaboración para el diario El País en publica-
cando el Museo de Arte Contemporáneo de Chica- der la realidad y por ayudarnos a comprenderla.
ciones tan especiales como el suplemento cultural
go y el Centro de Arte Reina Sofía, siendo constan- Babelia. También es autor de emblemáticas porta- —Raquel Pelta
te su presencia desde la década de los noventa en das de discos y carteles cinematográficos.
eventos artísticos internacionales como Les Ren-
contres d’Arles o la Biennale di Venezia. Ha parti- Es un creador internacional que ha conseguido que
cipado en exposiciones colectivas institucionales muchas de sus creaciones formen parte del imagi-
en el Museo del Prado y en el Kulturhuset Museum nario cultural de nuestro país.
de Estocolmo.
www.oscarmarine.com unmundofeliz2.blogspot.comFanette Escallier Leticia Zarza
(PERTUIS, 1986) (PAMPLONA, 1982)
Actualmente directora delegada del Instituto Licenciada en Bellas Artes por la Universidad Com-
Francés en Praga, donde lleva dos años trabajando plutense de Madrid (2007). Su vocación artística se
con fotógrafos y artistas checos. Fue responsable ha ido construyendo trazando puentes pedagógi-
de la programación cultural del Instituto Francés cos, y ampliando las técnicas del dibujo con las de
de Madrid durante 8 años, en particular de la Sala grabado y estampación lo que ha fraguado en una
de exposiciones demostrando su buen hacer como depurada línea realista presente en sus creaciones.
gestora cultural.
Inauguró su propio Estudio de Arte en 2013 donde
Fanette Escallier descubrió la fotografía y su his- imparte clases de Dibujo y Pintura y colabora ha-
toria a los 15 años durante unas prácticas en el bitualmente con la galería Utopia Parkway de Ma-
norte de Francia, con el fotógrafo Philippe Bazin. drid. Recientemente expone en la colectiva 25 años
Le enseñó a revelar sus primeras imágenes, toma- de Utopia en Madrid.
das desde un tren, agrandarlas y fijarlas en papel:
la magia de la fotografía funcionó y nunca dejó de
funcionar.
www.leticiazarza.comLuis García Montero Ana Vázquez Barrado
DIRECTEUR DE L’INSTITUTO CERVANTES DIRECTRICE DE L’INSTITUTO CERVANTES DE BRUXELLES
Nous avons tous utilisé l’adjectif «humain» à plus d’une Exposition à deux temps… ou à plusieurs Carlos García-Alix, a encouragé cette initiative avec un
reprise. Et lorsque nous l’utilisons, nous savons très bien groupe d’artistes unis par l’art comme source d’enga-
L’œuvre d’art est considérée comme un produit de son
ce que nous voulons dire et les interprétations que cela gement social. Ils ont décidé de convoquer des artistes
contexte, un reflet du caractère social qui l’habite. Les ar-
implique. Les plus fortes sont liées à la solidarité, à l’em- plasticiens et visuels pour se joindre à l’effort de rendre
tistes sont attachés à l’art et à la vie sous diverses ma-
pathie, à la sagesse collective de comprendre que lors- visible et rendre hommage au travail réalisé par les ins-
nières. Certains choisissent de s’abstraire dans leur pro-
que nous collaborons, sans renoncer à nos individualités, titutions publiques. Dans ce premier temps ou phase ini-
pre monde de réflexion plastique et d’autres d’utiliser le
nous améliorons le destin de chacun, et avec lui le nôtre. tiale, de nombreux artistes sont venus à l’appel qui ont
pouvoir visuel de l’art comme une revendication sociale.
Si notre espèce a prospéré comme elle l’a fait, c’est grâce mis leur imaginaire au service de l’exposition des idées
Il existe de nombreuses façons de comprendre l’art et de
à sa capacité à s’adapter aux circonstances en agissant que chacun défend, librement et indépendamment, en
l’interpréter. Mais il est certain que l’artiste n’est jamais
de manière solidaire. Aller toujours plus loin et, surtout, tant que membres d’une société démocratique. Ainsi, à
isolé lorsqu’il conçoit ou exécute ses propositions esthé-
sans laisser personne derrière nous. Nous sommes l’es- partir du 27 avril, nous avons commencé à diffuser cet-
tiques; ce qui fait de lui un artiste engagé en soi, s’im-
pèce de la communauté, du public. te première production d’images mettant en lumière des
posant en outre comme un élément fondamental dans la
oeuvres de Mariana Laín, Carlos García-Alix, Javier Pago-
Pour cette exposition, Carmen Dalmau a réuni sept ar- construction de nouvelles métaphores, de nouvelles vi-
la, Carlos Baonza, Teresa Tomás, Enrique Flores et Laura
tistes (César Fernández Arias, Pierre Gonnord, Fanette sions du monde.
Álvarez Keller et dont nous faisons le compte-rendu dans
Escallier, Leticia Zarza, Greta Chicheri et le collectif Un
Lorsque l’être humain fait face à l’adversité grâce à un ca- la deuxième partie de cette publication.
Mundo Feliz) pour célébrer cette vision de la solidarité,
talyseur tel que l’art, il reflète généralement la résurgence
cette défense de la chose publique. L’art n’a pas besoin Dans un deuxième temps ou phase de développement,
de cet esprit social et l’appartenance à une communau-
de montrer son engagement; il sait que souvent le moyen nous avons proposé de concevoir un échantillon qui me-
té qui nous rend plus empathiques et plus solidaires. Les
le plus fiable pour aller au cœur d’une idée définitive du ttrait en évidence l’hétérodoxie riche et éclectique qui a
artistes créent des tissus invisibles mais fondamentaux
monde est situé dans les méandres de l’imagination qui été engendrée et qui a accueilli tous les langages et tech-
qui s’activent surtout dans des moments critiques comme
donnent une image de nous-mêmes sous différents an- niques d’expression des arts visuels et plastiques. Voici
celui que nous avons vécu, et parviennent à déplacer les
gles. Cependant, si vous le souhaitez, il peut être aussi le catalogue de cette exposition qui a été organisée par
fibres sensibles de la société, façonnant les émotions et
direct: et il y a une surprise qui frappe notre conscience Carmen Dalmau et dont nous devons le design à Gaspar
la beauté. Dans cette ligne se situe l’engagement de l’ar-
pour l’éveiller à des réalités qui nous étaient si souvent García. La commissaire a soigneusement sélectionné et
tiste multidisciplinaire Carlos García-Alix, promoteur de
invisibles et transparentes. arrangé plusieurs œuvres d’Óscar Mariné, César Fernán-
l’initiative #salvalopublico qui a commencé dans le but de
dez Arias, Pierre Gonnord, Fanette Escallier, Leticia Zarza,
Défendre la chose publique constitue la défense de ce qui soutenir et de reconnaître le dévouement des profession-
Greta Chicheri et du collectif Un mundo feliz, dirigée par
a de mieux en nous. Depuis toujours, l’art n’a rien fait d’au- nels de la santé qui ont fait face à la Covid-19 dans les
Sonia Díaz et Gabriel Martínez. Nous publions ce catalo-
tre; défendre l’intégrité de l’humain et aspirer à aller plus hôpitaux publics. Un projet qui vise à sensibiliser l’opinion
gue de l’exposition organisée par Dalmau afin de laisser
loin. Voici un autre chapitre de cette histoire qui va de: qui publique, à travers l’impact des créations artistiques sur
un souvenir de ce qui a été vécu et contribuer également
sommes-nous ? à: qui voulons-nous être ?. le bien-être social qu’apporte la santé publique.
à une réflexion plus large sur la relation entre la culture, la
Salva lo público Lo público salva est un projet en pleine création artistique et la chose publique.
croissance. Il en va de même de sa collaboration avec
De nombreux artistes ont continué à soutenir l’initiative,
l’Instituto Cervantes de Bruxelles. Si cela méritait peut-
tels que les prix nationaux Alberto García-Alix, Óscar Mari-
être un titre, celui-ci pourrait être justement une exposi-
né et Chema Madoz, Carlos García-Alix, Elena Goñi, Sean
tion à deux temps. Et seulement, peut-être. Avoir accepté
Mackaoui, Teresa Moro, Vari Caramés et Álvaro Laíz, en-
ce projet et l’avoir vu se développer dépasse en tout cas
tre autres. Aujourd’hui, le groupe dépasse les 160 mem-
sa simple dénomination. Parce qu’il déborde en émotion,
bres et continue d’augmenter de jour en jour.
qui accompagne et encourage au mieux de nos capacités,
un projet qui va continuer à grandir, de même que l’émo- L’artiste crée pour lui-même ou pour les autres, générant
tion qui le nourrit. une conversation qui prend vie au moment d’être perçue.Carmen Dalmau
COMMISSAIRE
Mais lorsqu’il s’engage dans une cause, il fait bouger la L’initiative civique SalvaLoPúblico est née de l’urgence et La mer est une surface homogène vue du ciel, mais sur
partie la plus profonde de la société, ouvre notre perspec- de la générosité d’un groupe d’artistes visuels qui, grâce le rivage, chaque vague est unique par son murmure et
tive et nous rappelle combien nous sommes redevables aux dessins de leur imagination, ont décidé de soutenir par les formes qu’elle dessine avec son écume, ses batte-
envers les autres. C’est peut-être là qu’une étincelle d’es- les valeurs publiques qui nous construisent en tant que ments dans l’air. Le regard intense, l’énergie concentrée
poir commence à grandir en notre intérieur pour générer société solidaire. de ceux qui traduisent des idées en images ont tissé une
des actions qui nous unissent, nous élèvent et nous ren- tapisserie avec des photographies, des affiches, des pein-
Ils ont commencé par le plus urgent, à savoir mettre en
dent probablement plus humains. tures, des sculptures, des dessins, des gravures, réelles,
évidence lors des premiers moments de la pandémie la
oniriques, abstraites, tracées avec d’épaisses touches ou
nécessité d’un système de Santé Publique fort pour sto-
de fines traits de contour.
pper les effets néfastes de l’urgence sanitaire et soutenir
le travail des travailleurs qui en font partie. Peu à peu, ce Dans L’utilité de l’inutile, Nuccio Ordine nous rappelle l’idée
mouvement s’est étendu à tous les services publics. de Federico García Lorca selon laquelle sans poésie “il
n’est pas prudent de vivre”. Nous croyons fermement que,
L’art visuel de SalvaLoPúblico augmente chaque jour avec
comme la poésie, l’art est le souffle qui se révèle néces-
de nouvelles œuvres qui se répandent comme mille pla-
saire pour vivre, pour construire, pour penser.
teaux, comme une prairie infinie, fertile en images qui
sont liées sous la cadence de leurs propres voix libres et Des oeuvres créées pour émouvoir, dénoncer, s’épauler,
égales. Et surtout, fraternelles, qui conçoivent la chose émotionner ou témoigner, seulement nécessaires que les
publique comme un espace construit avec la reconnais- vagues.
sance des identités partagées.
C’est pourquoi, dans cette exposition virtuelle, nous Como el mar, la mar, el mar
avons cherché à mettre en évidence l’hétérodoxie riche et Siempre cambiante, siempre igual,
éclectique qui a été engendrée et dans laquelle se placent Pasar liso y llano, pasar sin pesar.
toutes les langues et toutes les techniques d’expression Como rompen las olas matinales, radiantes,
des arts plastiques et visuels. Une chorale fertile riche en Retumbando remotas en un mundo vacío,
timbres, vibrations et nuances. Ni dichosas ni tristes, necesarias tan sólo,
Cumplirse y pasar.
Les sept artistes sélectionnés à cette occasion compo-
sent l’un des nombreux orchestres de chambre possibles, Lo demás es silencio. Gabriel Celaya
qui font partie d’un grand ensemble symphonique. Oscar
Mariné contribue à partir de la conception de quelques
affiches dans lesquelles la typographie engendre l’effi-
cacité du message. Un mundo feliz (Un monde heureux)
est un collectif qui travaille à partir du bruit et du recycla-
ge des images avec un activisme visuel intentionnel, et
César Fernández Arias impose ses figures schématiques
d’humour acide et familial. Pierre Gonnord avec ses por-
traits donne une intensité au regard qui transperce l’âme.
Fanette Escallier ouvre la scène de la pandémie à d’autres
voies. Leticia Zarza construit l’orchestre avec une tech-
nique de dessin raffinée et Greta Chicheri résonne avec
une ligne de contours plus épais. Les regards et les batte-
ments se croisent.Greta Chicheri César Fernández Arias Pierre Gonnord
(LA CORUÑA, 1982) (VENEZUELA, 1952) (CHOLET, 1963)
Elle s’est installée à Fuerteventura depuis 2005 après avoir Artiste de l’ironie intelligente aux multiples facettes, il Photographe français qui vit et travaille à Madrid depuis
terminé ses études en Beaux-Arts à Madrid. Ses paysages capture dans ses lignes géométriques des événements 1988. Il a étudié l’économie à Paris, mais l’appareil photo est
de l’île du vent sont d’une timidité métaphysique. L’une et des paysages quotidiens de l’existence sociale et des devenu un laissez-passer pour parcourir le monde et la pho-
des constantes de son travail est le souci de la manière genres populaires. Il a une prédilection pour le travail qui tographie comme mode de vie.
d’habiter le paysage et les liens que les gens tissent avec se dégage des procédés de fabrication et de l’expérimen-
Son travail se concentre sur les personnes à forte identité
la nature. tation des matériaux.
collective et présence individuelle. La visibilité et la mémoi-
L’un des derniers chemins parcourus par Greta a été le Son travail se caractérise par des figures emblématiques, re des visages est une constante dans son travail.
projet Poesía Muda (Poésie silencieuse). Dans son œu- un mélange d’acidité et de tendresse, de candeur et d’agres-
Il a reçu entre autres des prix de la Cultura de la Comunidad
vre Reset, les animaux et les portraits coexistent avec les sivité, à travers des simplifications linéaires et chromati-
de Madrid ou la Internacional de Fotografía Ciudad de Alco-
jungles et les désastres naturels. L’une de ses premières ques, nous montrant sa vision du monde moderne.
bendas.
expositions en 2004 a eu lieu dans l’espace de création
Il consacre une partie de son activité à la pédagogie, don-
madrilène Liquidacion Total. Depuis 2011, elle organise Son travail intègre les collections publiques mettant en va-
nant des ateliers sur le développement du processus créa-
régulièrement des expositions, notamment dans les îles leur le Musée d’Art Contemporain de Chicago et le Centre
tif pour les enfants, les jeunes et les adultes (Taller de Pin-
Canaries et à Madrid, à la galerie Utopia Parkway, traçant d’Art Reina Sofia, et sa présence est constante depuis les an-
tura y Construcciones CBA, Taller Constructivista 4x4 dans
les vagues, se pliant avec les palmiers ou utilisant des nées 1990 dans des événements artistiques internationaux
La Casa Encendida, Taller Rompecabezas, Creatividad e
planches rejetées par la mer. tels que Les Rencontres d’Arlès ou la Biennale di Venezia. Il
Innovación para empresas ... et maintenant dans le cadre
a participé à des expositions collectives institutionnelles au
du Laboratorio de Creación Hombre Rayo).
www.gretachicheri.com Musée du Prado et au Musée Kulturhuset de Stockholm.
¿Attiré par l’art de la rue, en dehors des circuits conven-
tionnels, en tant que « sniper » graphique et muraliste
pré-graffiti, il collabore également avec le groupe El Car-
tel. Il collabore régulièrement depuis des années avec
ses dessins dans le journal El País.
www.cesarfernandezarias.com
www.hombrerayo.comOscar Mariné Un Mundo Feliz Fanette Escallier
(MADRID, 1951) (COLLECTIF DEPUIS 1999) (PERTUIS, 1986)
Designer, illustrateur, expert en typographie et artiste, Un Mundo Feliz est un projet réalisé par Sonia Díaz et Ga- Elle exerce actuellement la fonction de directrice délé-
il a reçu en 2010 le Premio Nacional de Diseño. C’est un briel Martínez ou mieux connus comme Sonia et Gabriel guée de l’Institut français de Prague, où elle a passé deux
créateur complet, qui aborde ses créations d’œuvres pic- Freeman. Leur objectif est de créer et de cataloguer des ans à travailler avec des photographes et artistes Tchè-
turales expressionnistes avec la même intensité et force éléments de conception réutilisables afin de construire ques. Elle a été responsable de la programmation culture-
que ses créations pour des marques commerciales, des un vocabulaire commun pour l’activisme visuel. lle de l’Institut français de Madrid pendant 8 ans, en parti-
festivals de films, des projets éditoriaux ou des décors culier de la salle d’exposition, démontrant son bon travail
—JOSH MACPHEE / Justseeds / Interference Archive
d’exposition. Ses projets allient l’art, le graphisme et la en tant que gestionnaire culturel.
communication. Un Mundo Feliz sont les représentants d’un nouvel activis-
Fanette Escallier découvre la photographie et son histoire
me, étroitement lié à l’action culturelle directe et à la mé-
Ses inquiétudes artistiques et professionnelles ont réussi à l’âge de 15 ans lors d’un stage dans le nord de la France
thodologie “do it yourself”. Conscients du pouvoir des sig-
à créer une image propre, reconnaissable, en respectant chez le photographe Philippe Bazin. Il lui a appris à déve-
nes et motivés par la nécessité de réagir à ce que Susan
l’esprit de chaque projet, qu’il s’agisse de logos commer- lopper ses premières images, prises dans un train, à les
Sontag appelle la douleur des autres, avec leur travail, ils
ciaux, de projets éditoriaux tels que C Photo International agrandir et à les fixer sur papier: la magie de la photogra-
démontrent leur effort pour comprendre la réalité et pour
Magazine publié par Ivory Press, ou de sa collaboration phie a fonctionné et ne cesse de fonctionner depuis lors.
nous aider à la comprendre.
pour le journal El País dans des éditions spéciales telles
que le supplément culturel Babelia. Il est également l’au- —RAQUEL PELTA
teur de pochettes d’albums et d’affiches de films emblé-
matiques. unmundofeliz2.blogspot.com
C’est un créateur international qui a réussi à intégrer bon
nombre de ses créations dans l’imagerie culturelle de no-
tre pays.
www.oscarmarine.comLeticia Zarza (PAMPLONA, 1982) Licenciée en beaux-arts de l’Université Complutense de Madrid (2007). Sa vocation artistique s’est construite en dessinant des ponts pédagogiques, et en élargissant les techniques de dessin à celles de la gravure et de l’impres- sion, ce qui a forgé une ligne raffinée et réaliste présente dans ses créations. Elle a ouvert son propre studio d’art en 2013 où elle don- ne des cours de dessin et de peinture et collabore régu- lièrement avec la galerie Utopia Parkway à Madrid. Elle a récemment exposé dans le collectif 25 años de Utopia en Madrid. www.leticiazarza.com
Luis García Montero Ana Vázquez Barrado
DIRECTEUR VAN HET INSTITUTO CERVANTES DIRECTRICE VAN HET INSTITUTO CERVANTES IN BRUSSEL
Ieder van ons heeft meer dan eens het bijvoeglijk naa- Tentoonstelling in twee delen… en er volgt meer! en aangrijpende onderneming. Dit project zal alleen maar
mwoord “menselijk” gebruikt. En wanneer we dat doen, blijven groeien, net als de emoties waarop het zich voedt.
Het kunstwerk wordt beschouwd als een product van zijn
weten we heel goed wat we ermee bedoelen en welke
context, een afspiegeling van de maatschappij waarin het Initiatiefnemer Carlos García-Alix lanceerde dit project
eigenschappen het impliceert. De sterkere kenmerken
tot stand komt. Iedere kunstenaar benadert de kunst en, bij samen met een groep bevriende kunstenaars die via de
verwijzen naar solidariteit, empathie en de collectieve
uitbreiding, het leven op zijn of haar eigen manier: terwijl kunst hun sociaal engagement willen uitdragen. Beel-
wijsheid om te begrijpen dat, wanneer we samenwerken
sommigen zich terugtrekken in hun kleine wereld van plas- dende en plastische kunstenaars werd gevraagd om, elk
zonder onze individualiteit te verloochenen, we ieders lot
tische reflectie, gebruiken anderen de visuele kracht van op hun manier, de nodige erkenning en zichtbaarheid te
en daarmee ook ons eigen lot verbeteren. Als menselijke
kunst om een sociaal statement te maken. Hoewel kunst op geven aan het werk en de inspanningen van de publieke
soort hebben wij het zo goed gedaan dankzij ons vermo-
veel verschillende manieren begrepen of geïnterpreteerd instellingen. In een eerste fase boden tal van kunstenaars
gen om ons aan de omstandigheden aan te passen en soli-
kan worden, staat het vast dat de kunstenaar zijn of haar hun verbeeldingskracht aan om de idealen te tonen die
dair te handelen. Zo zullen we steeds verder raken, zonder
esthetische voorstellingen nooit in isolement bedenkt of ieder van hen vrij en onafhankelijk verdedigt als lid van
dat – en dat is het allerbelangrijkste – ook maar iemand
uitvoert; bijgevolg is iedere kunstenaar niet alleen de fac- een democratische samenleving. Zo werden op 27 april de
achterblijft. Wij zijn de soort van het gemeenschappeli-
to geëngageerd, maar levert hij of zij ook een essentiële eerste beelden van Mariana Laín, Carlos García-Alix, Ja-
jke, van “het Publieke”.
bijdrage tot de totstandkoming van nieuwe metaforen en vier Pagola, Carlos Baonza, Teresa Tomás, Enrique Flores
Voor deze tentoonstelling heeft Carmen Dalmau zeven nieuwe manieren om onze wereld te bekijken. en Laura Álvarez Keller verspreid. Meer informatie hiero-
kunstenaars (César Fernández Arias, Pierre Gonnord, Fa- ver volgt in het tweede deel van deze publicatie.
In tijden van tegenspoed fungeert kunst vaak als kataly-
nette Escallier, Leticia Zarza, Greta Chicheri en het co-
sator: veel mensen zoeken hun toevlucht tot haar omdat Tijdens de tweede fase – de ontwikkelingsfase als het
llectief Un Mundo Feliz) bijeengebracht om deze visie van
zij ons sociale bewustzijn doet ontwaken en ons de zeker- ware – groeide het voornemen om een tentoonstelling te
solidariteit, deze verdediging van “het Publieke” in de schi-
heid biedt dat wij deel uitmaken van een gemeenschap. ontwerpen waarin de talen, expressieve technieken en ri-
jnwerpers te plaatsen. De betrokkenheid van kunst hoeft
Dat maakt ons tot meer empathische en solidaire wezens. jke, eclectische heterodoxie van de plastische en beelden-
niet meteen in het oog te springen; de meest betrouwba-
Kunstenaars vormen een onzichtbaar maar fundamenteel de kunst een plaats kregen. Dit heeft geleid tot de cata-
re manier om tot de kern van een bepaalde idee over de
weefsel dat vooral op kritieke momenten – zoals het re- logus van deze tentoonstelling, die is samengesteld door
wereld door te dringen, bestaat erin de meanders van de
cente verleden – wordt geactiveerd en de sensoren van Carmen Dalmau en waarvan we het ontwerp te danken
verbeelding te volgen omdat zij ons een spiegel met vers-
onze samenleving prikkelt door emoties en schoonheid hebben aan Gaspar García. Dalmau heeft een zorgvuldige
chillende perspectieven voorhoudt. Kunst kan echter ook
te tonen. In deze lijn ligt het initiatief van multidiscipli- selectie en rangschikking gemaakt uit verschillende wer-
direct zijn en ons dermate overvallen dat ze ons geweten
nair kunstenaar Carlos García-Alix, die met #salvalopu- ken van Óscar Mariné, César Fernández Arias, Pierre Gon-
wakker schudt en plots een realiteit toont die zo duidelijk
blico het heroïsche werk van het medisch personeel in de nord, Fanette Escallier, Leticia Zarza, Greta Chicheri en
is, dat ze tot dan onzichtbaar was.
publieke gezondheidszorg tijdens de Covid-19-pandemie het collectief Un mundo feliz, dat geleid wordt door Sonia
Als wij “het Publieke” verdedigen, verdedigen wij het bes- wilde erkennen en steunen. Aan de hand van aangrijpen- Díaz en Gabriel Martínez. Wij publiceren de catalogus van
te van onszelf. Kunst heeft nooit iets anders gedaan; het de creaties wil hij de publieke opinie sensibiliseren om het deze door Dalmau samengestelde tentoonstelling om een
verdedigen van de meest humane eigenschappen van de maatschappelijke belang van een publieke gezondheids- herinnering achter te laten aan wat wij beleefd hebben,
mens en het streven om steeds hoger en verder te reiken. zorg aan te tonen. en om bij te dragen aan een bredere reflectie over de rela-
Hierna volgt een nieuw hoofdstuk in het verhaal over de tie tussen cultuur, artistieke creatie en “het publieke”.
“Salva lo público, lo público salva” is een project in vo-
vraag wie we zijn en wie we willen zijn.
lle groei, net als de samenwerking tussen de deelnemen- Veel kunstenaars zijn dit initiatief blijven steunen, zoals
de artiesten en het Instituto Cervantes in Brussel. Als we de in Spanje bekroonde artiesten Alberto García-Alix, Ós-
deze laatste een titel zouden geven, zou Een tentoonste- car Mariné en Chema Madoz, Carlos García-Alix zelf, Ele-
lling in twee delen niet misstaan. Zou, zeg ik. Door dit pro- na Goñi, Sean Mackaoui, Teresa Moro, Vari Caramés en
ject een plaats te bieden hebben wij zelf ook ervaren dat Álvaro Laíz. De lijst is intussen te lang om iedereen te ver-
een eenvoudige titel eigenlijk tekortschiet. De begeleiding melden en blijft elke dag groeien. Op dit ogenblik telt hij
en aanmoediging ervan was immers een zeer emotionele meer dan 160 deelnemers.Carmen Dalmau
COMMISSARIS
De kunstenaar creëert voor zichzelf of voor anderen en ge- Het burgerinitiatief SalvaLoPúblico is ontstaan uit het ge- Vanuit de lucht is de zee een homogeen oppervlak, maar
nereert zo een gesprek dat tot leven komt zodra het waar- voel van urgentie en de generositeit van een groep beel- aan de kust is elke golf uniek in zijn geluid en in de vormen
genomen wordt. Wanneer hij zich inzet voor iets en daar- dende kunstenaars die vanuit hun verbeelding de publieke die hij aanneemt met het schuim, de krulling op het hoogs-
mee de diepste gevoelens van onze samenleving beroert, waarden wilden uitdragen die ons als solidaire samenle- te punt. De intense blik en geconcentreerde energie van
geeft hij ons een perspectief en herinnert hij ons eraan ving definiëren. diegenen die ideeën in beelden omzetten, hebben geleid
hoeveel we aan “de anderen” te danken hebben. Miss- tot een bont tapijt van realistische, dromerige en abstrac-
Hun uitgangspunt was hun onmiddellijke omgeving: tij-
chien ontstaat hierdoor een sprankje hoop vanuit onze in- te foto’s, posters, creaties van olieverf, sculpturen, teke-
dens de eerste momenten van de pandemie wezen ze op
nerlijke zelf, dat kan leiden tot acties die ons verenigen, ningen en gravures die getekend werden met dikke pen-
de noodzaak van een sterke publieke gezondheidszorg
verheffen en waarschijnlijk ook menselijker maken. seelstreken of fijne contouren.
om de harde gevolgen van de gezondheidscrisis af te re-
mmen en het personeel in de zorgsector te ondersteunen. In La utilidad de lo inútil herinnert Nuccio Ordine ons aan
Beetje bij beetje werd de blik verruimd naar alle openbare het idee van Federico García Lorca dat het “onvoorzichtig
diensten. is om te leven” zonder poëzie. Wij zijn er vast van over-
tuigd dat kunst, net als poëzie, de adem is die noodzakeli-
De beeldende kunst van SalvaLoPúblico wordt elke dag
jk blijkt om te leven, te bouwen, te denken.
verrijkt met nieuwe werken die samen een oneindig vru-
chtbaar grasland vormen waar beelden ontspruiten onder Werken die gemaakt werden om te ontroeren, aan te kla-
de cadans van authentieke, vrije en gelijke stemmen. Deze gen, te verenigen, te beroeren of getuigen… necesarias
stemmen zijn bovenal broederlijk, daar zij “het Publieke” tan sólo, net als de golven.
begrijpen als een ruimte die tot stand komt dankzij de er-
kenning van gedeelde identiteiten.
Como el mar, la mar, el mar
Om deze reden hebben we in deze virtuele tentoonste- Siempre cambiante, siempre igual,
lling getracht de rijke en eclectische heterodoxie te tonen Pasar liso y llano, pasar sin pesar.
die geleidelijk ontstaan is en waarin alle talen en expres- Como rompen las olas matinales, radiantes,
sietechnieken van de plastische en beeldende kunst een Retumbando remotas en un mundo vacío,
plaats hebben. Het resultaat is een vruchtbaar koor met Ni dichosas ni tristes, necesarias tan sólo,
rijke timbres, vibrato’s en nuances. Cumplirse y pasar.
De zeven geselecteerde kunstenaars zijn een van de vele Lo demás es silencio. Gabriel Celaya
kamerorkesten die deel uitmaken van een groot symfo-
nisch ensemble. Oscar Mariné brengt vanuit het ontwerp
enkele posters mee waarin de typografie de doeltreffend-
heid van de boodschap bepaalt. Un mundo feliz is een
collectief dat werkt met geluid en beeldrecycling en een
bewust visueel activisme uitdraagt, terwijl César Fernán-
dez Arias opvalt met zijn schematische en bitterzoete fi-
guren uit het dagelijkse leven. De personen op de portre-
tten van Pierre Gonnord hebben een strakke en intense
blik die zich vastzet in onze ziel. Fanette Escallier toont
het toneel van de pandemie aan de hand van rivieren. Le-
ticia Zarza ondersteunt het orkest met haar zuivere teken-
techniek en Greta Chicheri weergalmt met haar dikkere
contourlijnen. Blikken en ritmes kruisen elkaar.Greta Chicheri César Fernández Arias Pierre Gonnord
(LA CORUÑA, 1982) (VENEZUELA, 1952) (CHOLET, 1963)
Nadat ze haar studie Beeldende Kunst in Madrid had afge- Deze veelzijdige kunstenaar van de ‘intelligente ironie’ legt Deze Franse fotograaf woont en werkt sinds 1988 in Madrid.
rond, verhuisde Greta Chicheri in 2005 naar Fuerteven- in zijn geometrische lijnen alledaagse gebeurtenissen en Hij studeerde economie in Parijs, maar dankzij zijn camera
tura, waar ze tot vandaag woont. Haar landschappen van landschappen van het sociale en volkse bestaan vast. Hij kon hij van reizen en fotografie zijn manier van leven maken.
het ‘eiland van de sterke wind’ hebben een metafysische heeft een voorliefde voor werk dat voortkomt uit produc-
Zijn werk draait rond mensen met een sterke collectieve
betekenis. Een van de constanten in haar werk is haar be- tieprocessen en experimenteert met uiteenlopende mate-
identiteit en individuele présence. De zichtbaarheid en he-
zorgdheid over de manier waarop we het landschap bewo- rialen.
rinnering van gezichten vormt daarin een constante.
nen en de relaties die we aangaan met de natuur.
Zijn werk wordt gekenmerkt door emblematische figuren
Hij won al meerdere prijzen, zoals de Cultuurprijs van de Au-
Een van Greta’s laatste projecten is het Poesía Muda-pro- en combineert woede met tederheid, openhartigheid en
tonome Gemeenschap Madrid en de Internationale Fotogra-
ject. In haar werk Reset toont ze dieren en portretten te agressie. Met zijn minimalistische lineaire en chromatische
fieprijs van Alcobendas.
midden van bossen en rampen. Een van haar eerste ten- werken toont hij ons zijn visie op de moderne wereld.
toonstellingen in 2004 was in Liquidación Total, de Madri- Zijn werk is onder andere opgenomen in de openbare collec-
Een deel van zijn activiteit wijdt hij aan het onderwijs: zo
leense broedplaats voor jonge artiesten. Sinds 2011 houdt ties van het Museum voor Hedendaagse Kunst van Chica-
geeft hij workshops over de ontwikkeling van creatieve pro-
zij regelmatig tentoonstellingen – vooral op de Canaris- go en het Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía. Sinds
cessen voor kinderen, jongeren en volwassenen (Taller de
che Eilanden en in de Madrileense galerij Utopia Parkway de jaren negentig is hij een vaste waarde op internationale
Pintura y Construcciones CBA, Taller Constructivista 4x4 in
– waarbij zij de golven bedwingt, met palmbomen mee- artistieke evenementen zoals Les Rencontres d’Arles of de
La Casa Encendida, Taller Rompecabezas, Creatividad e In-
buigt of op het strand aangespoelde planken hergebruikt. Biënnale van Venetië. Hij heeft deelgenomen aan institutio-
novación para empresas… Tegenwoordig is hij actief in het
nele groepstentoonstellingen in het Prado te Madrid en het
Laboratorio de Creación Hombre Rayo).
www.gretachicheri.com Kulturhuset Museum in Stockholm.
Wegens zijn voorliefde voor activiteiten op straat buiten de
conventionele kringen neemt hij als grafisch scherpschut-
ter en pre-graffiti-muralist ook deel aan de groep El Cartel.
Zijn afbeeldingen verschijnen reeds jarenlang regelmatig in
de krant El País.
www.cesarfernandezarias.com
www.hombrerayo.comOscar Mariné Un Mundo Feliz Fanette Escallier
(MADRID, 1951) (COLLECTIEF SINDS 1999) (PERTUIS, 1986)
Deze ontwerper, illustrator, typografisch expert en kuns- Un Mundo Feliz is een project dat geleid wordt door Sonia Op dit ogenblik is ze adjunct-directeur van het Institut
tenaar werd in 2010 bekroond met de Premio Nacional de Diaz en Gabriel Martinez, die ook bekend zijn als Sonia Français in Praag, waar ze al twee jaar samenwerkt met
Diseño. Hij is een totaalkunstenaar die zijn expressionis- & Gabriel Freeman. Hun doel is het creëren en catalogi- Tsjechische fotografen en kunstenaars. Ze was geduren-
tische picturale creaties met dezelfde intensiteit en kra- seren van herbruikbare designelementen om zo een ge- de 8 jaar verantwoordelijk voor het culturele programma
cht benadert als zijn werk voor commerciële merken, fil- meenschappelijke woordenschat voor visueel activisme van het Institut Français in Madrid – in het bijzonder voor
mfestivals, redactionele projecten of tentoonstellingen. uit te bouwen. de tentoonstellingszaal – en toonde zo haar talent als cul-
Zijn projecten verenigen kunst, grafiek en communicatie. tuurmanager.
—JOSH MACPHEE / Justseeds / Interference Archive
Dankzij zijn artistieke en professionele onrust is hij erin Fanette Escallier ontdekte de fotografie en haar geschie-
Un Mundo Feliz vertegenwoordigt een nieuw activisme
geslaagd een herkenbaar eigen beeld te creëren. Daarbij denis op 15-jarige leeftijd tijdens een stage in het noorden
dat nauw verwant is aan de directe culturele actie en de
respecteert hij steeds de geest van elk project, of het nu van Frankrijk bij fotograaf Philippe Bazin. Hij leerde haar
“doe het zelf”-methodologie. Het collectief is zich bewust
gaat om commerciële logo’s, redactionele projecten zoals haar eerste foto’s te ontwikkelen, die ze genomen had va-
van de kracht van tekens en wordt gedreven door de noo-
C Photo International Magazine uitgegeven door Ivory nuit een trein, ze uit te groten en fixeren: de magie van de
dzaak om te reageren op wat Susan Sontag de pijn van
Press, of zijn samenwerking voor de krant El País in spe- fotografie deed haar werk en is sindsdien niet meer opge-
anderen noemt. Met hun werk tonen zij hun inspanningen
ciale publicaties zoals het cultuursupplement Babelia. Hij houden.
om de werkelijkheid te begrijpen en om ons te helpen haar
heeft ook meerdere emblematische albumhoezen en film-
te bevatten.
posters ontworpen.
—RAQUEL PELTA
Veel van de creaties van deze internationale creatieveling
zijn in de loop der tijd tot de collectieve culturele verbeel-
unmundofeliz2.blogspot.com
ding van ons land gaan behoren.
www.oscarmarine.comLeticia Zarza (PAMPLONA, 1982) Leticia Zarza behaalde een diploma Beeldende Kunst aan de Complutense Universiteit van Madrid in 2007. Zij heeft haar artistieke roeping steeds gecombineerd met lesge- ven en heeft haar teken-, graveer- en druktechnieken in de loop der jaren steeds verder verfijnd. Het resultaat is een geraffineerd realisme dat al haar creaties kenmerkt. In 2013 opende ze haar eigen kunststudio, waar ze teken- en schilderlessen geeft. Ze werkt regelmatig samen met de Utopia Parkway-galerie in Madrid en exposeerde on- langs in het collectief 25 años de Utopia en Madrid. www.leticiazarza.com
Luis García Montero Ana Vázquez Barrado
DIREKTOR DES INSTITUTO CERVANTES DIREKTORIN DES INSTITUTO CERVANTES IN BRUSSEL
Mehr als einmal haben wir alle das Adjektiv “Menschlich” Eine zweistuffige Ausstellung ... und noch etwas mehr terlegt, inbesondere die, ein Projekt nach unseren Mögli-
benutzt. Und wenn wir es benutzen, wissen wir sehr wohl, chkeiten begleiten und ermutigen haben zu können, das
Das Kunstwerk gilt als ein Produkt seines Kontexts bwz
was wir meinen und zwar was die damit verbundene Ei- weiter wachsen wird, genauso wie die Emotion, von der es
als ein Spiegelbild des Sozialen, das es bewohnt. Auf vö-
genschaften bedeuten. Die großartigsten von denen ha- genährt wird.
llig unterschiedliche Wege verpflichten sich die Künstler
ben mit Solidarität zu tun, mit Einfühlungsvermögen, mit
gegenüber die Kunst und das Leben. Einige wählen, sich Carlos García-Alix hat diese Initiative zusammen mit einer
der kollektiven Weisheit zu verstehen, dass wir, wenn wir
eine eigene Welt des bildendes Nachdenkens zu schaffen, Gruppe von Künstlern gefördert, die die Kunst als sozia-
zusammenarbeiten, ohne unsere Individualität aufzuge-
andere die visuelle Kraft der Kunst als soziale Forderung les Engagement leben. Sie alle beschließen, bildende und
ben, das Schicksal aller und damit auch unser eigenes
zu nutzen. Es gibt viele Wege, die Kunst zu verstehen und plastische Künstler aufzurufen, sich an den Bemühungen
verbessern.
auszulegen. Zweifellos ist aber, dass der Künstler nie iso- zu vereinigen, die Arbeit der öffentlichen Institutionen si-
Der Grund, warum unsere Spezies so gut entwickelt hat, liert ist, wenn er seine aesthätische Kreationen ausdenkt chtbar zu machen und besser anzuerkennen. In diesem ers-
ist ihre Fähigkeit, sich durch solidarisches Handeln an die bzw auszuführt, was ihn praktisch zu einem engagierten ten Moment oder dieser Anfangsphase kamen zahlreiche
Umstände anzupassen, immer weiter zu gehen und, was Künstler per se macht. Was auch für ein entscheidendes Künstler zu dem Aufruf, die ihre ganze Vorstellungskraft in
am wichtigsten ist, niemanden von uns zurückzulassen. Element bei der Konstruktion neuer Metaphern und Wel- den Dienst der Sichtbarmachung der Ideale stellten, die je-
Wir sind die Spezies der Allgemeinheit bzw der Öffentli- tanschauungen gehalten werden kann. der Einzelne von denen als Mitglied einer demokratischen
chkeit. Gesellschaft frei und unabhängig verteidigt. So begannen
Wenn der Mensch mit der Not konfrontiert ist und über
wir am 27 April mit der Verbreitung dieser ersten Produk-
Für diese Ausstellung hat Carmen Dalmau sieben Künstler einen Katalysator verfügt wie derjenige, der die Kunst re-
tion von Bildern, die Stücke von Mariana Laín, Carlos Gar-
(César Fernández Arias, Pierre Gonnord, Fanette Escallier, präsentiert, spiegelt sie gewöhnlich das Wiederaufleben
cía-Alix, Javier Pagola, Carlos Baonza, Teresa Tomás, En-
Leticia Zarza, Greta Chicheri und das Kollektiv Un Mundo dieses Sozial- und Zugehörigkeitgeistes einer Gemeins-
rique Flores und Laura Álvarez Keller enthielt, womit wir
Feliz) zusammengebracht, um diese Sicht der Solidarität, chaft wider, die uns zu einfühlsameren und solidarische-
uns im zweiten Teil dieser Publikation befassen.
diese Verteidigung des Öffentlichen zu feiern. Kunst muss ren Wesen macht. Die Künstler weben unsichtbare, aber
nicht offensichtlich sein; sie weiß, dass der zuverlässigste grundlegende Fäden, die vor allem in kritischen Momen- In einem zweiten Schritt bzw einer zweiten Phase der Pro-
Weg, um zum Kern einer endgültigen Vorstellung von der ten wie die, die wir erlebt haben, zum Leben erwachen. jektentwicklung schlugen wir vor, eine Ausstellung zu en-
Welt zu gelangen, oft die Mäander der Vorstellungskraft Sie schaffen, die sensiblen Fasern der Gesellschaft zu ak- twerfen, die die reiche und eklektische Heterodoxie her-
sind, die uns dazu bringen, uns selbst aus verschiedenen tivieren und den Emotionen und der Schönheit Gestalt zu vorhebt, die entstanden ist und in der alle Sprachen und
Perspektiven zu sehen. Wann immer sie will, kann sie aber verleihen. Genau in dieser Linie steht das Engagement des Ausdruckstechniken der bildenden und visuellen Künste
auch direkt sein: und dabei gibt es eine Überraschung, die multidisziplinären Künstlers Carlos García-Alix, Förderer ihren Platz hatten. Dies ist der Katalog zu dieser Ausste-
unser Gewissen trifft, um es zu Realitäten zu wecken, die der Initiative #salvalopublico, die mit dem Geist der Un- llung, die von Carmen Dalmau kuratiert wurde und deren
uns bei einer solchen Transparenz oft verborgen blieben. terstützung und Anerkennung von medizinischem Perso- Gestaltung wir Gaspar García verdanken. Die Kuratorin hat
nal begann, das das Covid-19 in den öffentlichen Kranken- mehrere Werke von Óscar Mariné, César Fernández Arias,
Die Öffentlichkeit zu verteidigen, bedeutet, das Beste von
häusern bekämpft hat. Ein Projekt, das darauf abzielt, das Pierre Gonnord, Fanette Escallier, Leticia Zarza, Greta
dem zu verteidigen, was wir sind. Die Kunst hat nie etwas
öffentliche Meinung durch die Auswirkungen künstleris- Chicheri und dem Kollektiv Un mundo feliz von Sonia Díaz
anderes getan, nämlich das Menschlichste zu verteidigen
cher Kreationen auf das soziale Gut der öffentlichen Ge- und Gabriel Martínez sorgfältig ausgewählt und arran-
und danach zu streben, immer weiter zu gehen. Vor uns
sundheit zu schärfen. giert. Wir veröffentlichen diesen Katalog zu der von Dal-
liegt ein weiteres Kapitel dieser Geschichte, das von dem,
mau kuratierten Ausstellung mit dem Ziel, eine Erinnerung
was wir sind, zu dem führt, was wir sein wollen. Rette das Öffentliche. Das Öffentliche rettet ist ein wa-
an das Erlebte zu hinterlassen und auch zu einer breiteren
chsendes Projekt. Ebenso dessen Zusammenarbeit mit
Reflexion über die Beziehung zwischen Kultur, künstleris-
dem Cervantes-Institut in Brüssel. Wenn sie einen Titel
chem Schaffen und Öffentlichkeit beizutragen.
verdiente, könnte vielleicht Eine zweistuffige Ausstellung
richtig sein. Ja nur vielleicht. Dieses Projekt begrüssen Viele andere Künstler haben die Initiative weiterhin un-
zu haben und seine Entwicklung miterleben können, geht terstützt, wie zum Beispiel die nationalen Preise Alberto
über den einfachen Titel hinaus. Weil es in Emotionen ün- García-Alix, Óscar Mariné und Chema Mádoz; Carlos Gar-También puede leer
